1. درج آدرس منابع استفاده‌شده در درون متن و به‌صورت زیر درج شود:

    (نام خانوادگی نویسنده یا نویسندگان، سال انتشار اثر: صفحه استفاده شده)

اگر منبع استفاده‌شده چندین جلد داشته باشد، درج جلد به‌کارگیری شده، پس از سال انتشار اثر، ضروری است.

اگر دو یا چند اثر از یک نویسنده در متن استفاده شود، با حروف الفبا متمایز گردد.

نقطه‌ای که در پایان جمله می‌آید، اگر به پرانتز آدرس برسد، پس از پرانتز قرار گیرد؛ مثال:

 بوده است (اصغری، ۱۳۹۲ الف، ج ۲: ۱۸).

چنانچه منبع استفاده‌شده بلافاصله تکرار شود، همان جایگزین تکرار منبع گردد.

آدرس‌دهی به آیات قرآن اینگونه درج شود: (حج: ۱۸)

استناد به تارنما‌ها در آدرس‌دهی معتبر نیست.

در آدرس‌دهی درون‌متنی، فرقی بین کتاب، مقاله، مصاحبه و مانند آن نیست.

برگردان لاتین اسم‌ها و مفهوم‌های مهم و همچنین، توضیحات ضروری به‌اختصار در زیرنویس درج گردد.

درج آدرس‌های منابع لاتین، همانند آدرس‌های فارسی صورت گیرد؛ مثال: (Fukoyama, 1995: 21)

2. در فهرست منابع و مآخذ (کتابنامه) آدرس‌ها به صورت زیر درج شود:

برای کتاب: نام خانوادگی، نام (سال انتشار اثر). نام اثر به صورت ایرانیک، نام و نام خانوادگی مترجم یا مصحح، نام محل نشر، نام ناشر، جلد استفاده‌شده.

برای مقاله: نام خانوادگی، نام (سال انتشار). «نام مقاله» نام نشریه به صورت ایرانیک، شماره مجله، ماه یا فصل انتشار، صفحات مقاله.

دیگر موارد: نام خانوادگی، نام (سال انتشار). «موضوع» نوع اثر یا منبع (مصاحبه، سخنرانی)، تاریخ دقیق مصاحبه یا سخنرانی.

منابع باید براساس نام خانوادگی و به‌صورت الفبایی تنظیم شود.

درج «ش» به نشانه شمسی پس از سال لازم نیست، مگر اینکه سال مندرج، شمسی نباشد که دراین‌صورت، به‌تناسب از «ق» و «م» به نشانه سال قمری و میلادی استفاده می‌شود. ضروری است معادل شمسی سال‌های میلادی و قمری هم‌زمان درج شود، مثال: ۲۰۱۱ / ۱۳۹۰ درج سال آغاز و پایان حکومت و نیز سال تولد و مرگ شخصیت‌ها و پادشاهان ضروری است؛ مثال: غوریان (۶۷۳-۷۸۶) و ابن‌سینا (۷۹۱-۸۶۷) نقل‌قول‌های بیش از چهل واژه (سه سطر) بدون علامت «» چپ‌چین شود. نقل‌قول‌های کمتر از چهل واژه با علامت «» در ابتدا و انتهای آن، در درون متن درج شود.